Na een vliegreis van bijna 5 uur landen we precies zoals gepland om 10.30 plaatselijke tijd in de woestijn boven Eilat, waar de internationale vluchten naar deze Israëlische havenplaats landen. Eilat heeft ook een luchthaven, maar deze wordt alleen gebruikt voor nationale vluchten.

We vertrekken rond kwart voor één 's nachts vanaf de Rosmolen en rijden naar de parkeerplaats van Corendon, die we na enig zoeken vinden. We worden met een toruringcar naar Schiphol gebracht, waar we vlot onze koffers inchecken en ook Dave zijn te zware handbagage, na opgemerkt te hebben dat hij zijn telelens niet in tweeën kan splitsen, langs de incheckbalie krijgt. We hebben tijd genoeg voor een bak koffie met een koek en nemen dat dan ook. De stemming zit er al goed in.

Na een nachtlang wat gedommeld te hebben, landen we zoals eerder gezegd om 10.30 op het zonovergoten Ovda en stappen uit de Boeing 737-800.

Ovda is een kleine luchthaven, dus loop je gewoon over de landingsbaan naar het douanegebouw. Het is behoorlijk warm buiten, dus dat belooft wat voor komende week denken we dan nog.

We stappen na het passeren van de douane, wat overigens heel soepel verloopt, in een volgende touringcar en wachten daar best wel lang totdat iedereen er is. Vanuit de bus zien we al Rotszwaluwen, Arabische Buulbuul, Arabische Babbelaars en Huiszwaluwen. Daarna rijden we langs de Egyptische grens richting Eilat.

Aangekomen in Eilat checken we in bij het Isrotel Rivieraclub Hotel en krijgen twee kamers op de eerste verdieping met een balkon en uitzcht op de haven. Ik deel een kamer met Dave, Gerrit en Dick delen de andere kamer. Een indeling die we altijd hanteren en blijkbaar goed werkt.

Ons eerste doel is het ophalen van de huurauto bij Hertz. Daarvoor moeten we door het centrum en langs de haven. Lekker in ons t-shirt of overhempje, iets wat altijd goed bevalt als je de winter (hoe zacht dan ook) achter je hebt liggen.

De haven wordt omgeven door enorme hotels en veel winkeltjes en restaurants. Daar gaan we zeker iets tussen vinden om lekker te gaan eten.

Het Ofirapark was ooit een plek voor enorme aantallen zangvogels vertelt Dave. Nu lijkt het een aangeharkte tuin met weliswaar prachtig gekleurde bloemen zoals de Lampenpoetser, maar vogelwaarde heeft het nauwelijks meer. Toch ontdekken we nog een Woestijnvink, Spaanse Mussen en een paar Braamsluipers, terwijl er ook een Halsbandparkiet en wat Tristrams Spreeuwen rondvliegen. Vlak voor Hertz ontdekken we nog een Maskerklauwier.

Na het ophalen van de huurauto slaan we wat boodschappen in en gaan terug naar het hotel, waar we gezellig op ons balkon wat drinken en wat nootjes knabbelen. De temperatuur is heerlijk en we hebben niet veel last van het overslaan van de nacht.

We rijden daarna naar de North Beach, waar we een aantal leuke soorten scoren, zoals Reuzenstern, Witoogmeeuw, Dunbekmeeuw, Sporenkievit en Westelijke Rifreiger. De topper is een Brown Booby, die we op Jordaans grondgebied zien zitten, maar die we gewoon meetellen.

We rijden nog richting het Birdwatching Centre en passeren een dadelpalmplantage. Onderweg zien we nog Steltkluut, Slobeend en Blauwborst en wat steltlopers, zoals Kemphanen.

De avond valt snel en vroeg in. Als de zon zich in het westen achter de bergen laat zakken, gaan we in het laatste licht terug naar het hotel met de eerste 38 soorten op zak. We eten bij restaurant Boston, waar ik me de groot uitgevallen entrecote goed laat smaken. Terug in het hotel maken we het niet laat meer. We zetten de wekker op zes uur 's ochtends en vallen snel in slaap.